Muriel Bakker, 13 mei 2025
Uit: LinkedIn nieuwsbrief 'Ongekend! 54 reflecties voor een mentaal gezond dagelijks leven', editie 22 van 54

‘Als vrouw kun jij geen quad rijden.’  Dat was eigenlijk de boodschap, begreep ik gaandeweg. Het ging zo:  

Wij zijn met ons en een bevriend gezin op vakantie in Egypte. Een deel van ons (de twee vaders, onze zoon en ik) vat het plan op om te gaan quad rijden. Onder begeleiding van een paar instructeurs lopen we naar de quads. Als ik opstap, komt snel één van de instructeurs naar mij toe met de vraag of ik zelf ga rijden. Verbaasd reageer ik bevestigend en vraag om een korte uitleg.  

Met frisse tegenzin krijg ik de instructie het gashendeltje slechts heel zacht in te drukken en minstens 10 meter afstand te houden van mijn voorganger. Ik vraag nog waar de toeter zit, het lijkt me leuk om die een keer te gebruiken als we onderweg zijn. Bovendien hoor ik de anderen er al vrolijk op los toeteren. Ik krijg het niet te weten: ‘you don’t need that.’ Ik moet me vooral focussen op de remmen.  

Daar gaan we dan; ik een stuk minder zeker dan een kwartier eerder. ‘Kan ik dit wel? Is dit wel verantwoord? Heb ik wel genoeg kracht in mijn armen?’ Ik hou ruim 10 meter afstand en ben heel voorzichtig met het gashendeltje.  

We stoppen even voor een pauze. Mijn zoon vraagt waarom ik zo langzaam ga en zo enorm achterblijf. Als ik zeg dat ik me aan de instructie van 10 meter afstand hou, blijkt dat de anderen te horen hebben gekregen slechts 5 meter afstand te hoeven houden en juist de aansluiting op de voorganger te moeten houden.. 

Oké, dan is het me duidelijk. Cultuurverschil. Het is heel raar dat ik als vrouw een quad wil besturen. Dat kan ik niet of dat mag ik niet.  

Terwijl ik die realisatie opsla, voel ik een opstandigheid in mezelf groeien. Ik check (licht triomfantelijk) bij de instructeur of hij vindt dat ik het goed doe. Ik krijg een voorzichtig knikje. Wat volgt na de pauze is een kleine overwinning: ik vind de toeter en haal de rest van de groep al toeterend in!  

Natuurlijk is dit slechts een luchtig voorval in vergelijking met schrijnende vormen van ongelijke behandeling. Het illustreert wel hoe snel vooroordelen je zelfvertrouwen kunnen ondermijnen. Het risico bestaat dat je juist door die twijfels faalt. Zo had het zomaar kunnen gebeuren dat ik zo krampachtig op de quad zat, dat het me niet meer lukte om goed te sturen. Dan had ik de overtuiging dat quad rijden niks voor vrouwen is, bevestigd. Misschien zelfs als overtuiging overgenomen.  

Herkenbaar? Heb jij ook situaties waarin jij je ongelijk behandeld voelt? Hoe ga je daarmee om?  

#reflectie #verschillen  #cultuur #quadrijden #inzicht #vertrouwen #plezier #ongekend #vooroordelen